|345|
216. Moet een attestatie aan den betrokkene zelf gegeven of aan den kerkeraad, waarheen hij gaat, gezonden worden?
(1916.)
358. Volgens eene der grondregelen van het Gereformeerde kerkrecht kan iemand, die rechtens lid is eener Gereformeerde kerk niet tegen zijn wil aan een andere Gereformeerde kerk worden overgedaan; en daarom bepaalt ook art. 82 onzer Kerkenordening, dat, wanneer een lid uit de eene kerk tot de andere overgaat, de attestatie, op wier indiening die andere kerk hem als lid aanneemt, niet van kerkeraad tot kerkeraad te verzenden is, maar aan den persoon zelven moet gegeven of gezonden worden, om dan door dezen zelven te worden ingediend. Natuurlijk sluit dit niet uit, dat de eene kerkeraad aan den anderen kennis geeft van de afgifte van de attestatie, maar op zulke kennisgeving kan nog niemand als lid worden geboekt.
Onze Generale Synoden hebben nog gedurig aan deze bepaling herinnerd; ook in het „Kerkblad”; b.v. in 1896 en in 1905.
In het door U genoemde geval moet dus m.i. de ontvangen attestatie door X aan den kerkeraad van Y worden teruggezonden; met verzoek om haar te geven aan de daarbij bedoelde persoon, wanneer deze ze aanvraagt om als lid van Y naar X te verhuizen.
Zulke aanvraag is natuurlijk noodig, omdat iemand, die rechtens lid eener kerk is, en dit wil blijven, niet tegen zijn zin en zonder eenige procedure kan verwijderd worden.
Uit uwe mededeelingen maak ik op, dat hier de oorzaak der quaestie eigenlijk is, dat, nu de bedoelde persoon hulpbehoevend wordt, Y de diakonale zorg daarvoor gaarne aan X zou overdoen. Dit kan echter m.i. niet aldus geschieden.
Intusschen, daar het hier eene reeds 80 jarige weduwe geldt, moeten zeker beide kerken al het mogelijke doen, om te voorkomen dat, bij den soms langen duur van correspondentie tusschen de kerkeraden, die arme oude weduwe niet van gebrek omkomt. Als Y hiervoor niet wil zorgen, dan zou ik X wel willen raden, geheel onverplicht toch aan dat lid der kerk van Y het noodigste te geven, en dan de zaak ter Classe te brengen.