^|5|

Woord vooraf.

Aan verklaringen van de gereformeerde kerkorde ontbreekt het niet.
Het aantal kerkrechtelijke autoriteiten is in de twintigste eeuw niet onbelangrijk gestegen.
En men zou de vraag kunnen stellen, of de zoveelste toelichting der kerkorde niet beter achterwege kon blijven.
Vooral als de schrijver — wat hij bij dezen verklaart — niets nieuws en eigens te zeggen heeft.
En toch hoopt de schrijver met zijn bescheiden boekje aan ambtsdragers en allen die iets meer van de aloude orde der gereformeerde kerken willen weten, een dienst te doen.
Juist omdat hij niets nieuws en eigens te zeggen heeft, en niet de aandacht vraagt voor wat hij ervan denkt. Er zijn al te veel autoriteiten op dit gebied.
Laat de kerkelijke vergaderingen zèlf spreken.
Niet slechts de kerkelijke vergaderingen van de laatste vijftig jaren ¹). Maar ook die uit vroeger eeuwen.
Dat heeft de schrijver willen doen.
Hij is, bij wijs van spreken, de gedrukte synodale acten uit vier eeuwen van gereformeerd kerkelijk leven doorgekropen, en heeft zodoende getracht de geest van de gereformeerde orde der kerk te leren verstaan.
En de besluiten, die hij kenmerkend vond en nuttig te weten ook nog voor deze tijd, heeft hij gaandeweg verzameld.
En tenslotte heeft hij die verzamelde besluiten naar de artikelen der kerkenordening gerubriceerd en ter wille van de goede orde in een eenvoudig raam gezet.
Het boekje is geen casuïstisch arsenaal geworden. Maar de erin opgetaste praktische wijsheid van eeuwen kan, in vrijheid gebruikt, dienstbaar zijn aan goed gereformeerd kerkelijk handelen in het heden.
Moge het alzo zijn.

¹ Een aantal besluiten van de Gereformeerde Kerken (onderh. art. 31 K.O.) zijn ter voorkoming van verwarring met een sterretje (*) gemerkt.