Artikel 84

Naleving en wijziging van de kerkorde

Al deze artikelen, die de wettige orde van de kerk betreffen, zijn in gemeenschappelijk overleg vastgesteld en in eensgezindheid aanvaard.
Wanneer dit in het belang van de kerken is, behoren ze gewijzigd, aangevuld of verminderd te worden. Een kerkeraad, classis of particuliere synode mag dit echter niet doen: zij zullen zich erop toeleggen de bepalingen van deze kerkorde na te leven zolang ze niet door de generale synode zijn veranderd.

Procedure wijziging kerkorde

De synode besluit:
1. te onderscheiden tussen twee procedures voor wijziging van de kerkorde, afhankelijk van de vraag of slechts tekstuele aanpassing wordt verlangd dan wel een inhoudelijke wijziging aan de orde is;
2. voorstellen die slechts tot tekstuele aanpassingen leiden kunnen door de generale synode zelf worden gerealiseerd. Daarbij geldt niet de eis dat het voorstel vooraf aan de plaatselijke kerken ter kennis is gebracht;
3. de volgende procedure vast te stellen voor een algehele herziening van de kerkorde en bij inhoudelijke herziening van afzonderlijke bepalingen van de kerkorde:
a. voorstellen die structurele en/of inhoudelijke wijzigingen behelzen behoren tijdig in de kerkelijke weg te worden voorbereid;
b. nadat vervolgens op de generale synode besluitvorming in eerste lezing heeft plaats gevonden, beraden de kerken zich op classisniveau over de voorgestelde teksten, en zenden hun consideraties in bij de generale synode;
c. uiterlijk een half jaar nadat de voorgestelde teksten naar de kerken zijn gezonden, stelt de generale synode in tweede lezing de definitieve tekst vast bij meerderheid van stemmen, na beraad over de ingediende consideraties;
d. bij de vaststelling in tweede lezing is amendering mogelijk. Daarbij geldt als voorwaarde dat de consideraties daartoe aanleiding geven. Voor het realiseren van een amendement in de tweede fase is een gekwalificeerde meerderheid van drie vierde van het aantal uitgebrachte stemmen vereist.

Gronden:
1. deputaten hebben aangetoond dat een dergelijke verdeling verhelderend werkt;
2. tekstuele aanpassingen vinden hun oorzaak als regel in voor allen heldere externe omstandigheden waarbij niet meer gebeurt dan het actualiseren van die omstandigheden in de tekst van de KO. Uit de aard van die zaak hoeven mindere vergaderingen daar niet ook nog mee belast te worden;
3. het hoort bij de aard van ons kerkverband dat alle kerken betrokken worden bij structurele en inhoudelijke wijzigingen van de kerkorde;
4. om de stroom van reacties te kanaliseren en tegelijk toch alle plaatselijke kerken erbij te betrekken is de classis de meest aangewezen vergadering om de consideratie te laten plaatsvinden;
5. een procedure van classicale consideratie is een brede raadpleging waarbij de classes zowel instemmende als kritische notities kunnen maken. Zo’n procedure lijkt een geschikt middel om kerkelijke betrokkenheid en draagvlak gestalte te geven;
6. de synode die in eerste instantie over een wijziging beslist heeft, behoort die wijzigingsprocedure zelf af te ronden.

(Zuidhorn 2002 art. 19)