|321|
Hierdie artikels wat betrekking het op die wettige orde van die kerk, is so opgestel en aangeneem met algemene stemme dat hulle, as die belang van die kerk dit anders vereis, verander, vermeerder of verminder kan word en behoort te word. Geen besondere kerk, klassis of sinode het egter die reg om dit te doen nie, maar hulle moet hul daarop toelê om dit te onderhou totdat die algemene sinode anders verorden, nadat geleentheid vir advies deur die kerke gegee is deur middel van die onderskeie nasionale sinodes.
Artikel 86 is nie een van die „tugartikels” nie, maar ’n slotartikel wat aansluit by die inleidende artikel 1.
Reeds by die bespreking van artikel 1 is daarop gewys hoe belangrik dit is om die Kerkorde te onderhou (kyk p. 1 e.v.).
Die Kerkorde is nie slegs ’n riglyn, waarmee elkeen kan doen wat hy wil nie.
Artikel 86 praat met reg van die „wettige” orde van die kerk, waarop die Kerkorde betrekking het.
Dat die Kerkorde verander mag word indien nodig, is duidelik.
Hoe en deur wie word in hierdie artikel bepaal.
Geen kerk, klassis of sinode mag die Kerkorde verander nie; slegs die algemene sinode mag dit doen, en dan ook net as al die kerke hul advies gegee het deur middel van die nasionale sinodes.
Indien die Nasionale Sinode dus besluit om sekere artikels van die Kerkorde te wysig (soos byvoorbeeld deur die Sinodes van 1994 en
|322|
1997 gedoen is), mag die veranderings nie in werking gestel word voordat die algemene sinode so besluit het nie.
Op sy beurt mag die algemene sinode geen artikel van die Kerkorde verander voordat die advies van die kerke, deur middel van die nasionale sinodes, nie ingewin is nie.
In praktyk beteken dit dus dat wanneer ’n nasionale sinode besluit op ’n wysiging van ’n Kerkorde-artikel, die beoogde wysiging eers aan die ander nasionale sinodes voorgelê moet word vir advies. Indien die advies positief is, moet die wysiging deurgestuur word vir finale goedkeuring deur die algemene sinode.
[Wat die praktiese implikasies op die lang duur gaan wees noudat die Algemene Sinode besluit het om voorlopig nie weer byeen te kom nie (kyk p. 214 hiervan), moet maar afgewag word. Noodsaaklike veranderinge in die Kerkorde kan egter nie onbepaald in die lug bly hang nie].