|316|
Aan armes wat om gegronde redes uit die gemeente vertrek, gee die diakens soveel middele as wat hulle nodig oordeel en hulle pleeg oorleg oor die verdere versorging met die diakens van die gemeente waarheen die armes vertrek het.
Artikel 83 sluit aan by artikel 82 — albei handel oor lidmate wat uit die gemeente vertrek.
Wanneer armes, wat deur die diakens versorg word, om gegronde redes uit die gemeente vertrek, beteken dit nie dat die diakens se verantwoordelikheid tot versorging van sulke armes daarmee verval nie.
Tereg lê hierdie artikel nadruk daarop dat die redes vir vertrek uit die gemeente gegrond moet wees.
Voorbeelde hiervan is onder andere:
➢ werklose lidmate wat elders gaan werk soek;
➢ behoeftige lidmate wat genoodsaak word om elders verblyf te
vind;
➢ bejaarde lidmate wat na ’n tehuis vir versorging van bejaardes
vertrek.
Indien die diakens oortuig is dat die redes vir vertrek ongegrond is en dat verhuising die situasie sal vererger, moet hulle sulke lidmate adviseer om nie te verhuis nie; indien die advies nie opgevolg word nie en die behoeftige lidmate wel verhuis, kan die diakens met reg die versorging opskort.
Die aard van hulpverlening volgens hierdie artikel, sal bepaal word deur betrokke omstandighede. Dit kan byvoorbeeld reisgeld, voedsel, geld vir verblyf, geld vir ’n nuwe begin, en so meer wees.
|317|
Om te voorkom dat sulke behoeftiges tydelik onversorg gelaat word, moet die diakens oorleg pleeg met die diakens van die gemeente waarheen verhuis word, om reëlings te tref vir voortgesette versorging.
Veral is dit van belang in die geval van behoeftige bejaardes en/of gestremdes wat na ’n versorgingsinrigting verhuis. Die diakens van die gemeente in wie se gebied so ’n inrigting geleë is, sal moeilik alle behoeftige lidmate wat daarin opgeneem word, finansieel kan ondersteun.
Daarom is oorlegpleging met die oog op voortgesette versorging veral in sulke gevalle onontbeerlik.