|208|
Onderskeie klassisse, partikuliere en/of nasionale sinodes onder kerke in algemene sinodale verband, kan met naburige klassisse, partikuliere en/of nasionale sinodes onderskeidelik, korrespondensie hou soos elkeen dit vir die algemene welsyn die beste ag.
Die term „korrespondensie” in hierdie artikel beteken nie primêr en per se „briefwisseling” nie, maar wel „ooreenkoms” of „ooreenstemming”.
Kerke in dieselfde kerkverband (en dus ook kerklike vergaderings) is met mekaar een in Belydenis, liturgie en kerkregering. Daar is dus ooreenstemming (korrespondensie) tussen hulle oor kardinale sake.
Hierdie eenheid of ooreenstemming moet ook gehandhaaf en daadwerklik uitgeleef word.
Die wyse waarop kerke met mekaar hul eenheid of ooreenstemming uitleef en met mekaar korrespondensie hou, bestaan allereers in die gesamentlike vergadering in meerdere vergaderings oor sake van gemeenskaplike belang.
Meerdere vergaderings kan egter ook, volgens hierdie artikel, met ander naburige meerdere vergaderings korrespondensie hou om hul eenheid en ooreenstemming te beleef.
Dit kan gedoen word by wyse van briefwisseling, of by wyse van gesamentlike vergaderings oor gemeenskaplike sake deur middel van deputate. Alternatiewelik kan een meerdere vergadering ook ’n afvaardiging stuur om die byeenkoms van ’n naburige meerdere vergadering by te woon met ’n bepaalde opdrag.
’n Ander voorbeeld van die onderhouding van hierdie „korrespondensie” is die gereelde ontmoetings van deputate van die verskillende nasionale sinodes oor die samestelling van die algemene sinode en aanverwante sake (kyk Handelinge Algemene Sinode 1992. p. 25-26, art. 16, veral punt 3.2.3).