|206|
Die partikuliere sinode is ’n vergadering van naburige klassisse waarheen elke klassis ’n gelyke aantal bedienaars van die Woord en ouderlinge afvaardig soos deur die partikuliere sinodes bepaal. Die partikuliere sinode vergader jaarliks tensy dit na die oordeel van minstens twee klassisse noodsaaklik geag word om ’n buitengewone vergadering byeen te roep.
Die partikuliere sinode is ’n vergadering van naburige klassisse, wat elkeen ’n gelyke aantal predikante en ouderlinge afvaardig.
Die klassis is weer ’n vergadering van naburige kerke (art. 41). Hoewel daar dus nie direkte verteenwoordiging van kerke in ander meerdere vergaderings as die klassis is nie, is elke kerk tog indirek in die ander meerdere vergaderings verteenwoordig.
Die sogenaamde „getrapte afvaardiging” (kerke vaardig af na klassis, klassisse na partikuliere sinode, partikuliere sinodes na nasionale sinode en nasionale sinodes na algemene sinode) is ’n bloot praktiese maatreël om die omvang van veral die nasionale sinode te beperk. Besonderhede hiervan verskyn op p. 74 van die Kerkordeboekie. (Voor die Sinode van 1961 het elke kerkraad direk na alle meerdere vergaderings afgevaardig, volgens die metode van afvaardiging in artikel 41 gestipuleer).
Die gelyke aantal afgevaardigdes is nodig, sodat kleinere mindere vergaderings nie deur groteres oorstem en oorheers kan word nie.
Hierdie artikel bepaal dat die partikuliere sinode jaarliks vergader. Dit is egter nie ’n beginsel wat afgedwing moet word nie, maar ’n praktiese maatreël.
Indien die omvang van die agenda in ’n sekere jaar nie die byeenkoms van ’n partikuliere sinode regverdig nie (wat voorlopig deur die
|207|
korresponderende kerkraad/deputate vir korrespondensie in oorleg met die roepende kerkraad bepaal word), hoef hy nie opgeroep te word nie. Die partikuliere sinode moet egter vooraf so ’n besluit neem om die roepende kerkraad daartoe volmag te gee. Die finale beoordeling van die agenda se omvang met die oog op die oproep van die partikuliere sinode of nie, behoort te geskied met advies van die klassis in wie se ressort die roepende kerkraad is.
Indien ’n buitengewone of vervroegde partikuliere sinode noodsaaklik is, moet minstens twee klassisse daartoe instem (kyk p. 201 e.v.).
Uit die aard van die saak sal die partikuliere sinode wat aan ’n nasionale sinode voorafgaan, wel byeen moet kom; daar moet naamlik afgevaardigdes na die nasionale sinode, sowel as lede vir die gewone en breë kuratoriums, aangewys word.