|189|
Waar in ’n kerk meer as een bedienaar van die Woord is, kan ook die wat nie volgens die bogenoemde artikel afgevaardig is nie, in die klassis teenwoordig wees met adviserende stem.
Omdat die klassis ’n vergadering van kerke is en nie van ampsdraers nie, is die bepaling in hierdie artikel van aktuele betekenis.
Waar daar in ’n kerk meer as een predikant is, mag slegs een na die klassis afgevaardig word (art. 41). Die ander predikant(e) mag egter die klassis bywoon met „adviserende stem”; dit beteken dat so ’n predikant in die klassis mag praat, maar nie mag stem nie.
Hierdie vergunning word gewoonlik ook toegestaan aan emeriti.
Die bepaling in hierdie artikel met verwysing na die klassis, word normaalweg ook toegepas in ander meerdere vergaderings: predikante wat nie afgevaardig is na die ander meerdere vergaderings nie, word ook in daardie vergaderings toegelaat „met adviserende stem”.
Dit spreek vanself dat sulke predikante nie van die vergunning in hierdie artikel misbruik moet maak en die tyd van sulke vergaderings onnodig in beslag moet neem nie.
Die nasionale sinode moes in die verlede, weens gebrek aan voldoende tyd, besluit om aan geen besoeker (behalwe dié wat amptelik deur ander instansies/kerke gestuur is) spreekgeleentheid te gee nie.
Na analogie van bogenoemde vergunning aan nie-afgevaardigde predikante, is dit in meeste meerdere vergaderings die gebruik om ook bona fide ouderlinge wat nie afgevaardig is nie, in die vergadering toe te laat „met adviserende stem”.