26/82
Bezwaar tegen besluit van de generale synode betreffende Zuidelijk Afrika, waarin o.m. oproep tot desinvestering en het besluit te blijven streven naar contacten met de bevrijdingsbewegingen.
De meeste bezwaren niet aanvaard door GCBG.
Wel echter de bezwaren tegen de contacten met de bevrijdingsbewegingen, om dat het besluit er geen blijk van geeft dat men ervoor waakt dat het contact
“uitgelegd kan worden als een erkenning dat het gebruik van
geweld legitiem is. De zinsnede “in zoverre deze dit doel
dienen” waarin “dit doel” teruggrijpt op de tevoren genoemde
bestrijding der apartheid, is daartoe naar het oordeel van de
commissie onvoldoende, omdat de vorm van die bestrijding
geheel in het midden wordt gelaten.
Een uitspraak die wel het kontakt met enige bevrijdingsbewegingen
in het vooruitzicht stelt, maar geen duidelijke grenzen aan dit
kontakt stelt voor wat betreft het uit te oefenen geweld,
verdraagt zich niet met de in de artikelen III en VIII van de
Kerkorde vervatte regeling omtrent de wijze waarop de kerk van
Christuswege uitspraken doet”.
Het besluit
"bij de oekumenische kommissie voor kerk en samenleving in de E.G. aan te dringen om een brief te schrijven aan de Ministerraden voor Buitenlandse en Ekonomische Zaken van de Europese Gemeenschappen op Euratom druk uit te oefenen kontrakten van levering en bewerking van uranium uit Namibië niet langer goed te keuren"
wordt vernietigd omdat
“gesteld noch gebleken is dat bevordering van het streven tot beperking van het leveren van uranium is verzocht door “de kerk” van dat land. Onder die omstandigheden kon de Synode naar het oordeel van de Commissie geen vrijheid vinden tot dit besluit (verg. ord. 20-1-2).”