Art. 70. Alzoo behoorlijk is, dat de huwelijke staat voor Christus’ gemeente bevestigd worde, volgens het Formulier daarvan zijnde, zullen de Kerkeraden daarop toezien.
Bij Rome is het huwelijk een sacrament en de Roomse overheid bemoeide er zich niet mee. De kerken der Reformatie oordeelden, dat huwelijkssluiting de taak der Overheid was. Zij willen zich in geen manieren met de zaken aangaande de huwelijke staat bemoeien. Maar de Overheid liet het over aan de kerken, zelfs van personen die niet tot de kerk behoorden.
De synode van Dordrecht bepaalde daarom dat zulke huwelijken niet „met den publieken en solemneelen zegen” mochten gesloten worden. De predikanten deden het toen.
In 1848 trok de Overheid de huwelijkssluiting aan zich.
Recht duidelijk is de handeling van de kerk niet. De sluiting van het huwelijk geschiedt door degenen die zich daartoe aan elkander verbinden, de Overheid registreert het en wat doet de kerk nu? Het goedkeuren? Bidden om de huwelijkszegen?
Het formulier is reeds in 1566 ontstaan, toen door de kerk het huwelijk gesloten werd, en later is ’t enigszins gewijzigd.